Vey tali-i sitemkâr:
Rahmetmedin bu zâre,
Her demde kıldın âzar.
Derd ile yandı cismim,
Kan ile doldu çeşmim,
Mahvoldu ism-ü resmim;
Kaldım garib-ü nâçâr.
Derdim benim bilinmez.
Eşk-i terim silinmez.
Emvâc-ı gamım dinmez,
Mânend-i seyl-i enhâr.
Kurtulmadım elemden,
Derd-ü belâ vü gamdan.
Mecrûh olup sitemden,
Sînemde yâreler var.
Bilinmez oldu hâlim,
Kalmadı hiç mecâlim.
Çerh-i felekse zalim:
Cevr eylemekde her bâr.
Daim yanar derûnum,
Hem zâr-ü hem zebûnum.
Müsteğrak-ı cünûnum,
Bend-i gama giriftâr.
Ağyar eder cefayı,
Yar eylemez vefayı.
Bilmem niçin Zekâi
Bu mihnette sezâ-vâr.
Şeyh Zekâi Efendi Hazretleri
bunları ben söylersem yıldırım düşer muhtemelen kafama. ama hazretin söylediği haliyle çok güzel. zaten bestesi ayrı bi güzel. ne güzel.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder